BLUZA MULTIOCHRONNA KWASOODPORNA TRUDNOPALNA ANTYSTYCZNA ODBLASKOWA SARA MULTI PRO 6 W1

EN 13034 to norma opublikowana przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO), która ustanawia wytyczne dotyczące klasyfikacji materiałów odzieży ochronnej na podstawie ich odporności na rozpryski płynnych chemikaliów. Norma określa sześć różnych rodzajów odzieży ochronnej w zależności od poziomu ochrony przed rozpryskami płynnych chemikaliów.

Odzież typu 6 ma zapewniać wysoki poziom ochrony przed rozpryskami płynnych chemikaliów. Jest wykonany z materiałów odpornych na szeroką gamę chemikaliów i ma na celu ochronę skóry i ciała użytkownika przed kontaktem z płynnymi chemikaliami. Odzież ochronna typu 6 jest często stosowana w branżach takich jak przetwórstwo chemiczne, produkcja farmaceutyczna oraz produkcja ropy i gazu, gdzie pracownicy mogą być regularnie narażeni na niebezpieczne chemikalia.

Należy zauważyć, że odzież ochronna powinna być używana wyłącznie w ramach kompleksowego programu bezpieczeństwa, a wybór i stosowanie odzieży ochronnej powinno opierać się na ocenie ryzyka związanego z określonymi zagrożeniami występującymi w miejscu pracy.

EN ISO 11612 to norma opublikowana przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO), która określa wymagania dotyczące wydajności odzieży ochronnej noszonej w celu ochrony przed wysoką temperaturą i płomieniami. Norma dotyczy odzieży noszonej przez pracowników w branżach takich jak spawalnictwo, odlewnie i rafinerie, a także przez strażaków i inne osoby udzielające pomocy.

Norma definiuje cztery kategorie odzieży w zależności od poziomu zapewnianej ochrony:

• Kategoria A: Odzież ochronna przeznaczona do krótkotrwałej ochrony przed wysoką temperaturą i płomieniami (mniej niż 10 sekund).
• Kategoria B: Odzież ochronna przeznaczona do ochrony przed wysoką temperaturą i płomieniami przez dłuższy czas (do 30 sekund).
• Kategoria C: Odzież ochronna przeznaczona do ochrony przed wysoką temperaturą i płomieniami przez dłuższy czas (do 2 minut).
• Kategoria D: Odzież ochronna przeznaczona do ochrony przed wysoką temperaturą i płomieniami przez bardzo długi czas (ponad 2 minuty).

Norma określa zakres wymagań eksploatacyjnych dla każdej kategorii odzieży, w tym wymagania dotyczące tkaniny, wytrzymałości szwów oraz odporności na ciepło i płomienie. Obejmuje również metody badań do oceny działania odzieży ochronnej.

EN ISO 11612 to jedna z kilku norm ISO związanych z odzieżą ochronną. Inne powiązane normy to EN ISO 14116, która dotyczy odzieży ochronnej do użytku w środowisku o ograniczonym rozprzestrzenianiu się płomienia, oraz EN ISO 15384, która obejmuje odzież ochronną do użytku w środowisku rozprysków stopionego metalu.

ISO 61482-1-2 to międzynarodowa norma określająca wymagania dotyczące wydajności i metody badań odzieży chroniącej przed zagrożeniami termicznymi związanymi z łukiem elektrycznym. Niniejsza norma jest częścią serii norm dotyczących ochrony pracowników przed zagrożeniami termicznymi związanymi z łukiem elektrycznym. Norma dotyczy odzieży ochronnej do użytku w środowisku zagrożonym łukiem elektrycznym, w tym odzieży dla elektryków, liniowców i innych pracowników, którzy mogą być narażeni na działanie łuku elektrycznego. Norma obejmuje zarówno podstawową, jak i dodatkową odzież ochronną, która odnosi się odpowiednio do odzieży noszonej bezpośrednio na skórze i odzieży zakładanej na podstawową odzież ochronną.

Norma określa wymagania użytkowe dla odzieży ochronnej w zakresie jej zdolności do ochrony użytkownika przed termicznymi skutkami łuku elektrycznego, takimi jak oparzenia i stres cieplny. Określa również metody badań, które należy stosować do oceny właściwości użytkowych odzieży ochronnej, w tym wartości wydajności termicznej łuku (ATPV) oraz progu otwarcia energii (EBOT).

Odzież ochronna spełniająca wymagania normy ISO 61482-1-2 jest standardowo oznaczana oznaczeniem normy, a także wartością ATPV lub EBOT. Informacje te mogą być wykorzystywane przez pracowników i pracodawców w celu wybrania odpowiedniego poziomu ochrony dla określonego środowiska zagrożenia łukiem elektrycznym.

EN ISO 1149 to norma dotycząca ochrony przed wyładowaniami elektrostatycznymi (ESD) w komponentach i zespołach elektronicznych. Określa wymagania dotyczące projektowania, testowania i działania odzieży ochronnej ESD i innych elementów odzieży ochronnej ESD, które są noszone przez osoby pracujące z komponentami i urządzeniami elektronicznymi. Norma ma na celu zapobieganie uszkodzeniom komponentów i urządzeń elektronicznych spowodowanych wyładowaniami elektrostatycznymi, które mogą wystąpić, gdy zetkną się ze sobą dwa obiekty o różnych potencjałach elektrostatycznych. Odzież ochronna ESD może pomóc zmniejszyć ryzyko wyładowań elektrostatycznych, zapewniając ścieżkę o niskiej rezystancji do uziemienia dla ładunków elektrostatycznych.

to niektóre korzyści wynikające z używania odzieży ochronnej ESD zgodnie z normą EN ISO 1149:

• Odzież ochronna ESD może pomóc chronić elementy elektroniczne i urządzenia przed uszkodzeniem w wyniku wyładowania elektrostatycznego, które może wystąpić, gdy zetkną się ze sobą dwa obiekty o różnych potencjałach elektrostatycznych.
• Odzież ochronna ESD może pomóc zmniejszyć ryzyko wyładowań elektrostatycznych, które mogą być kosztowne i uciążliwe dla firm.
• Odzież ochronna ESD może pomóc poprawić niezawodność i wydajność komponentów i urządzeń elektronicznych, zmniejszając ryzyko uszkodzeń spowodowanych wyładowaniami elektrostatycznymi.
• Odzież ochronna ESD może pomóc w stworzeniu bezpieczniejszego środowiska pracy dla pracowników pracujących z komponentami i urządzeniami elektronicznymi, zmniejszając ryzyko wyładowań elektrostatycznych.
• Odzież ochronna ESD może pomóc zmniejszyć ryzyko kosztownych roszczeń gwarancyjnych i zwrotów z powodu uszkodzeń spowodowanych wyładowaniami elektrostatycznymi.

EN ISO 11611 to międzynarodowa norma określająca wymagania dotyczące odzieży ochronnej do stosowania podczas spawania i procesów pokrewnych. Norma ma na celu ochronę pracowników przed oparzeniami termicznymi, iskrami i odpryskami, a także szkodliwym działaniem promieniowania UV i innego promieniowania emitowanego podczas procesu spawania.

Norma obejmuje asortyment odzieży ochronnej, w tym fartuchy, rękawy i legginsy, a także rękawice oraz ochronę twarzy i oczu. Zawiera również wymagania dotyczące materiałów i konstrukcji odzieży, a także kryteria wydajności dotyczące czynników, takich jak ognioodporność, trwałość i mobilność.

EN ISO 11611 jest częścią serii norm dotyczących odzieży ochronnej stosowanej w różnych gałęziach przemysłu, w tym w spawalnictwie, odlewniach i przetwórstwie chemicznym. Normy te są opracowywane i utrzymywane przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO), globalną organizację pozarządową, która promuje rozwój i stosowanie norm międzynarodowych.

EN ISO 20471 to międzynarodowy standard dotyczący odzieży o wysokiej widoczności. Norma określa wymagania dotyczące odzieży noszonej przez pracowników w sytuacjach, w których mogą być narażeni na uderzenie przez poruszające się pojazdy lub maszyny lub w miejscach o słabej widoczności.

Odzież o wysokiej widoczności ma na celu uczynienie użytkownika bardziej widocznym dla innych, szczególnie w sytuacjach, w których użytkownik może być słabo widoczny ze względu na otoczenie lub warunki oświetleniowe. Norma określa wymagania dotyczące projektowania i działania odzieży o wysokiej widzialności, w tym stosowania materiałów odblaskowych i kolorów fluorescencyjnych, a także minimalne powierzchnie zakrycia i rozmieszczenia tych materiałów na odzieży.

Norma dotyczy wszystkich rodzajów odzieży o wysokiej widoczności, w tym kamizelek, kurtek i kombinezonów, a także innych środków ochrony osobistej, takich jak rękawiczki i czapki. Ma on na celu zapewnienie, że odzież o wysokiej widoczności skutecznie zwiększa widoczność użytkownika i zmniejsza ryzyko wypadków i urazów w miejscu pracy.