KAMIZELKA OCIEPLANA ANTYSTATYCZNA SPAWALNICZA WULKAN

EN ISO 11611 to międzynarodowa norma określająca wymagania dotyczące odzieży ochronnej do stosowania podczas spawania i procesów pokrewnych. Norma ma na celu ochronę pracowników przed oparzeniami termicznymi, iskrami i odpryskami, a także szkodliwym działaniem promieniowania UV i innego promieniowania emitowanego podczas procesu spawania.

Norma obejmuje asortyment odzieży ochronnej, w tym fartuchy, rękawy i legginsy, a także rękawice oraz ochronę twarzy i oczu. Zawiera również wymagania dotyczące materiałów i konstrukcji odzieży, a także kryteria wydajności dotyczące czynników, takich jak ognioodporność, trwałość i mobilność.

EN ISO 11611 jest częścią serii norm dotyczących odzieży ochronnej stosowanej w różnych gałęziach przemysłu, w tym w spawalnictwie, odlewniach i przetwórstwie chemicznym. Normy te są opracowywane i utrzymywane przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO), globalną organizację pozarządową, która promuje rozwój i stosowanie norm międzynarodowych.

EN ISO 13688 to europejska norma określająca ogólne zasady projektowania i budowy środków ochrony indywidualnej (PPE). Norma dotyczy wszystkich rodzajów ŚOI, w tym odzieży ochronnej, systemów opartych na hełmach, rękawic, obuwia i innych elementów służących do ochrony ciała, stóp lub głowy użytkownika przed różnego rodzaju zagrożeniami.

Norma obejmuje wymagania dotyczące projektowania, budowy, działania i testowania ŚOI, a także informacje, które należy przekazać użytkownikom na temat ŚOI. Zawiera również wymagania dotyczące oznaczania i etykietowania środków ochrony indywidualnej, aby użytkownicy mogli łatwo zidentyfikować rodzaj i poziom ochrony zapewnianej przez sprzęt.

Celem EN ISO 13688 jest zapewnienie, że ŚOI są skuteczne i bezpieczne w użyciu oraz że są odpowiednie do zamierzonego celu. Ważny jest właściwy dobór i stosowanie środków ochrony indywidualnej, aby zapewnić niezbędny poziom ochrony przed zagrożeniami występującymi w środowisku pracy.

EN ISO 1149 to norma dotycząca ochrony przed wyładowaniami elektrostatycznymi (ESD) w komponentach i zespołach elektronicznych. Określa wymagania dotyczące projektowania, testowania i działania odzieży ochronnej ESD i innych elementów odzieży ochronnej ESD, które są noszone przez osoby pracujące z komponentami i urządzeniami elektronicznymi. Norma ma na celu zapobieganie uszkodzeniom komponentów i urządzeń elektronicznych spowodowanych wyładowaniami elektrostatycznymi, które mogą wystąpić, gdy zetkną się ze sobą dwa obiekty o różnych potencjałach elektrostatycznych. Odzież ochronna ESD może pomóc zmniejszyć ryzyko wyładowań elektrostatycznych, zapewniając ścieżkę o niskiej rezystancji do uziemienia dla ładunków elektrostatycznych.

to niektóre korzyści wynikające z używania odzieży ochronnej ESD zgodnie z normą EN ISO 1149:

• Odzież ochronna ESD może pomóc chronić elementy elektroniczne i urządzenia przed uszkodzeniem w wyniku wyładowania elektrostatycznego, które może wystąpić, gdy zetkną się ze sobą dwa obiekty o różnych potencjałach elektrostatycznych.
• Odzież ochronna ESD może pomóc zmniejszyć ryzyko wyładowań elektrostatycznych, które mogą być kosztowne i uciążliwe dla firm.
• Odzież ochronna ESD może pomóc poprawić niezawodność i wydajność komponentów i urządzeń elektronicznych, zmniejszając ryzyko uszkodzeń spowodowanych wyładowaniami elektrostatycznymi.
• Odzież ochronna ESD może pomóc w stworzeniu bezpieczniejszego środowiska pracy dla pracowników pracujących z komponentami i urządzeniami elektronicznymi, zmniejszając ryzyko wyładowań elektrostatycznych.
• Odzież ochronna ESD może pomóc zmniejszyć ryzyko kosztownych roszczeń gwarancyjnych i zwrotów z powodu uszkodzeń spowodowanych wyładowaniami elektrostatycznymi.

EN ISO 11612 to norma opublikowana przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO), która określa wymagania dotyczące wydajności odzieży ochronnej noszonej w celu ochrony przed wysoką temperaturą i płomieniami. Norma dotyczy odzieży noszonej przez pracowników w branżach takich jak spawalnictwo, odlewnie i rafinerie, a także przez strażaków i inne osoby udzielające pomocy.

Norma definiuje cztery kategorie odzieży w zależności od poziomu zapewnianej ochrony:

• Kategoria A: Odzież ochronna przeznaczona do krótkotrwałej ochrony przed wysoką temperaturą i płomieniami (mniej niż 10 sekund).
• Kategoria B: Odzież ochronna przeznaczona do ochrony przed wysoką temperaturą i płomieniami przez dłuższy czas (do 30 sekund).
• Kategoria C: Odzież ochronna przeznaczona do ochrony przed wysoką temperaturą i płomieniami przez dłuższy czas (do 2 minut).
• Kategoria D: Odzież ochronna przeznaczona do ochrony przed wysoką temperaturą i płomieniami przez bardzo długi czas (ponad 2 minuty).

Norma określa zakres wymagań eksploatacyjnych dla każdej kategorii odzieży, w tym wymagania dotyczące tkaniny, wytrzymałości szwów oraz odporności na ciepło i płomienie. Obejmuje również metody badań do oceny działania odzieży ochronnej.

EN ISO 11612 to jedna z kilku norm ISO związanych z odzieżą ochronną. Inne powiązane normy to EN ISO 14116, która dotyczy odzieży ochronnej do użytku w środowisku o ograniczonym rozprzestrzenianiu się płomienia, oraz EN ISO 15384, która obejmuje odzież ochronną do użytku w środowisku rozprysków stopionego metalu.